Heuppijn
Het heupgewricht bestaat uit het acetabulum (de heupkom) en de femurkop (de heupkop). Het is van nature een stabiel gewricht maar daarom niet gespaard van klachten. Heupklachten komen op iedere leeftijd voor en kunnen verschillende oorzaken hebben. Vaak is dit door overbelasting, trauma of slijtage van de heup.
Osteoarthritis
Vooral bij ouderen is osteoarthritis een van de meest voorkomende oorzaken van heuppijn. Door de dagelijkse krachten die de heup moet ondergaan kan er slijtage in de heup voorkomen. Arthritis is zo’n gevolg van slijtage. Het is een inflammatie van het gewricht dat leidt tot afbraak van het kraakbeen. Mensen met heuparthritis ondervinden vaak: liespijn die toeneemt bij bewegen of na een periode van inactiviteit, uitstralende pijn tot aan de knie, verminderde heup mobiliteit en/of een gevoel van instabiliteit.
Voor een correcte diagnose is een bezoek aan uw arts noodzakelijk. Ook medische beeldvorming kan helpen om de diagnose bij te staven of te bevestigen.
De revalidatie zal zich focussen op het verminderen van de pijn en het vergroten van de mobiliteit. Om verdere klachten veroorzaakt door compensatoire bewegingen of houdingen te voorkomen, is het belangrijk dat de heup opnieuw vrij kan bewegen en dat de spieren weer goed synergetisch kunnen werken.
Liespijn
Pijn in de lies is een veel voorkomende klacht dat veel potentiële oorzaken kan hebben. In de liesregio lopen verschillende ligamenten, pezen en spieren. Door overbelasting of acuut trauma kan het zijn dat een of meerdere structuren beschadigd worden. Het is mogelijk dat de pijn meteen ervaren wordt of dat het geleidelijk aan opkomt. Deze blessure komt vaak voor bij sporten zoals atletiek, dansen, voetbal, hockey, … . Door uw sport verder te beoefenen kunnen de klachten toenemen.
Meestal is het niet noodzakelijk om de arts te raadplegen in geval van liespijn, behalve als je ernstige en of langdurige pijn ervaart die gepaard gaat met zwelling en of koorts.
De meeste liespijnen kunnen conservatief behandeld worden. Door gericht te oefenen kunnen de spieren zo verstevigd worden dat ze de belasting makkelijker aan kunnen en de pijn ook zal verminderen. Door de juiste oefeningen zorgen we ervoor dat de kans op herval minimaal is.
Laterale heuppijn:
Laterale heuppijn betekent niets meer dan pijn aan de zijkant van uw heup. Daar bevinden zich oa. de bilspieren: m. gluteus maximus, medius en minimus. Er zijn ook twee vochtkussentjes die de frictie in het gewricht limiteren, namelijk de bursae. De meest voorkomende oorzaak van pijn zijn een inflammatie van deze bursae en/of een tendinopathie van de m. gluteus medius en minimus.
Bij inflammatie van de bursa, ook bursitis genoemd, zal de pijn erger worden wanneer je op je aangedane zijde wilt liggen. Verder is bursitis ook geassocieerd met stijfheid en pijn bij het aandrukken van de laterale zijde met name de trochanter major.
Bij de meerderheid van de gevallen wordt deze inflammatie veroorzaakt door een tendinopathie van de m. gluteus medius of minimus. Deze komt vaak voor als gevolg van een overbelasting bij oa. afstandslopers.
Aan de buitenkant van de heup kan men soms iets voelen verspringen bij het bewegen van dit gewricht, dit noemen we een snapping hip. Het ‘klikkend’ gevoel is niets meer dan een pees die over een botstructuur verspringt en is al dan niet pijnlijk. Snapping hip is meestal het gevolg van te strakke pezen, onder andere van de tensor fascia latae, rondom de heup. Kinderen in groei of dansers hebben een verhoogde kans op het ontwikkelen van een snapping hip.
Tijdens de revalidatie wordt er gefocust op het herstellen van de spierbalans. Zwakkere spieren worden opgetraind en verkorte spieren worden verlengd via dynamische stretchvormen. Daarnaast is het mogelijk dat de houding bijdraagt tot deze aandoening en gecorrigeerd moet worden door gerichte oefeningen.
Een consultatie bij een arts is nodig voor het stellen van de juiste diagnose. De behandelingen zullen in de meeste gevallen conservatief zijn. Door middel van ijs en circulatieoefeningen kan de pijn en eventuele zwelling afnemen. Verder is het belangrijk om de spieren en pezen op de juiste manier opnieuw te versterken. Op deze manier verstevigen de pezen en vergroten wij jouw belastbaarheid.
Femoroacetabulaire impingement of FAI:
Zoals hierboven beschreven staat bestaat het heupgewricht uit een kom (= acetabulum), dat deel uitmaakt van het bekken, en een kop (= femurkop), dit is het bovenste deel van het dijbeen. Normaal is er een vlotte en gladde beweging mogelijk tussen deze twee botstructuren. Bij FAI is dit echter anders. FAI is een aandoening waarbij er extra botgroei aanwezig is in dit gewricht. Hierdoor is het gewricht niet meer congruent is en kan er dus frictie ontstaan. Dit verhindert dus de gladde en vlotte beweging in de heup en dit kan in verloop van tijd kraakbeenschade, pijn en belemmering in beweging geven. Daarenboven is het ook mogelijk dat men zeurende pijn ter hoogte van de lies ervaart en of last heeft bij het in- en uit de wagen stappen.
Er zijn 3 soorten FAI:
-
Cam: bij een cam impingement is de extra botgroei aanwezig op de femurkop. Deze schuurt dan op het kraakbeen aan de binnenkant van de heupkom.
-
Pincer: hier is het verhaal omgekeerd. Hierbij is er botgroei op het labrum van het acetabulum waardoor de femurkop meer ingeklemd zit.
-
Combined: combined impingement is wanneer er zowel een extra botgroei is op de femurkop als op het labrum van het acetabulum.
Pas na een grondig klinisch onderzoek door uw arts kan deze diagnose vermoed worden. Aan de hand van medische beeldvorming wordt nagekeken of een vormafwijking van de heupkop en/of heupkom aanwezig is.
De meeste heup impingements kunnen verholpen worden door mobilisaties, verstevigen van de heup- en bekkenspieren, stretchen en losmaken van de omliggende weke delen. Zo kunnen de krachten op het kraakbeen verminderen en zal ook de pijn verminderen.
Via een screening kunnen we zien welke oefeningen uw heupgewricht opnieuw pijnvrij zullen maken. Je krijgt ook een oefenprogramma mee voor thuis en maken we de kans op herval zo klein mogelijk.
