Schouderblessure
Schouderpijn
De schouder is het meest mobiele gewricht van het lichaam met een zeer groot bewegingsbereik. Extra beweeglijkheid in een gewricht gaat vaak gepaard met een gebrek aan stabiliteit wat een belangrijke oorzaak kan zijn van schouderklachten. Vooral bij bovenhandse atleten zoals tennissers, badmintonners, baseballspelers, ... is de schouder een probleemregio. We onderscheiden enkele van de meest voorkomende blessures:
Rotator cuff letsel:
De rotator cuff spieren zijn de 4 spieren met hun pezen rond de schouderkop of humeruskop. Zij zorgen voor stabiliteit en kracht tijdens bewegingen van de schouder. Bij het repetitief herhalen van verschillende bovenhandse bewegingen kunnen deze spieren overbelast worden. Vooral op oudere leeftijd kan de pees bij een plotse beweging gedeeltelijk of volledig scheuren als gevolg van een te hoge belasting op een degeneratieve en/of verkalkte pees. Bij een rotator cuff letsel heb je typisch pijn bij bewegingen boven de 90°. Bij een rotator cuff scheur gaat deze pijn gepaard met krachtsverlies.
Bij dit soort klachten kan je best op consultatie bij jouw huisarts voor een onderzoek van de schouder en het bepalen van de noodzaak van eventuele medische beeldvorming. Een operatie kan aangewezen zijn, vooral bij een volledige scheur. Na de doktersconsultatie en eventuele operatie kan de revalidatie gestart worden. Tijdens de revalidatie gaan we de spier en pees opnieuw gradueel optrainen samen met het herstellen van de volledige schouderfunctie. Het aanpakken van de mogelijke oorzaak is ook cruciaal om een nieuw letsel te voorkomen.
Subacromiale impingement:
Bij subacromiale impingement vindt er een inklemming van een slijmbeurs en/of pees plaats tussen de schouderkop (humeruskop) en het schouderdak (acromion). Dit noemen we de subacromiale ruimte. Deze inklemming treedt vooral op bij bovenhandse bewegingen en presenteert zich in pijn bovenaan de arm. Om de pijn te vermijden gaat men vaak deze bewegingen vermijden en wordt de schouder steeds stijver.
Aangezien subacromiaal schouderimpingement steeds optreedt als symptoom van een andere onderliggende oorzaak zoals: een scapulaire dyskinesie, een endorotatiebeperking of een foutieve houding, is het belangrijk om in de eerste plaats de onderliggende oorzaak aan te pakken. We bekomen dit door specifieke oefentherapie al dan niet in combinatie met manuele therapie.
Schouder subluxatie of dislocatie:
Door de grote bewegingsvrijheid in het schoudergewricht moet er gezorgd worden voor heel wat stabiliteit. We onderscheiden statische en functionele stabiliteit.
De statische stabiliteit wordt verzorgd door de ligamenten en kraakbeenachtige componenten welke instaan voor een optimale pasvorm van de schouderkop in de schouderkom.
De functionele stabiliteit wordt bekomen door de rotator cuff spieren en de schoudergordel. Wanneer een van deze door een trauma of zwakte verstoord wordt dan resulteert dit in een extra beweging tussen schouderkop en schouderkom. Wanneer de continuïteit tussen deze 2 gedeeltelijk verstoord is dan spreken we van een subluxatie. Wanneer deze volledig is verstoord dan spreken we van een dislocatie.
Na een subluxatie of dislocatie is een onderzoek door de arts aangewezen. Hierna is revalidatie met oefentherapie nodig voor het herstellen van de functie en het optrainen van de functionele stabiliteit om herval te voorkomen.
Adhesieve capsulitis van de schouder of ‘Frozen shoulder’:
Wanneer de schouderkop en -kom aan elkaar adhereren samen met een verdikking van het gewrichtskapsel krijg je een verlies aan beweeglijkheid, we spreken dan van een ‘frozen shoulder’. Deze aandoening komt vooral voor bij mensen tussen 40 en 60 jaar na een periode van immobiliteit van de schouder. Een verhoogde kans op het ontwikkelen van een ‘frozen schoulder’ of adhesieve capsulitis zien we bij mensen met diabetes.
Een frozen shoulder komt voor in 3 fases: de ‘cooling’ fase waar de pijn verspreid wordt over de arm en erger wordt bij bewegingen. In deze fase is pijn de grootste beperkende factor. Mensen gaan de schouder beschermen door deze niet of minder te gaan gebruiken, maar minder gebruik van het gewricht zorgt echter wel voor een toename van de verdikking van het kapsel.
De tweede fase is de ‘freezing’ fase. De pijn in de arm vermindert en gaat zich vooral ter hoogte van de schoudertop lokaliseren. Tijdens deze fase hebben mensen vooral pijn bij het slapen wat kan zorgen voor een slaapgebrek.
De derde fase wordt omschreven als de ‘dooifase’. De pijn zal verminderen en de beweeglijkheid zal terug toenemen. Het volledig doorlopen van deze 3 fases kan 6 maanden tot 2 jaar duren.
De diagnose kan gesteld worden door uw arts met behulp van een MRI scan. De revalidatie bestaat eruit om het schouderkapsel zo flexibel mogelijk te krijgen. Dit doen we door manuele therapie in combinatie met oefentherapie. Hoe sneller deze revalidatie gestart kan worden, hoe sneller en effectiever het zal verlopen. U wacht dus best niet te lang om met deze klachten uw arts te bezoeken, daarna kunnen we aan de hand van een screening zien welke oefeningen uw schoudergewricht opnieuw pijnvrij zullen maken. Je krijgt ook een oefenprogramma mee voor thuis en maken we de kans op herval zo klein mogelijk.
